De Texelaar in de jaren dertig. De beker hebben we nog, de ram al lang niet meer ...
De Texelaar in de jaren dertig. De beker hebben we nog, de ram al lang niet meer ...
Het gehucht op Texel waar onze boerderij staat, heette vroeger "De Westen", de oorspronkelijke boerderij van mijn opa droeg dit opschrift op de wagendeuren. Mijn opa was de eerste van onze lijn die in stamboekverband schapen fokte. Vader Bertus Kikkert nam het bedrijf van hem over. In die tijd was de landbouwgrond op Texel bij gebrek aan kunstmeststoffen vrij schraal. Het betere grasland ging eerst naar de koeien en pas dan kwamen de schapen aan de beurt. De ruilverkaveling was nog niet doorgevoerd en ons land lag daardoor over het hele eiland verspreid. De schapen werden op zaterdag over de weg van het ene perceel naar het andere gedreven en moesten daarvoor over uitstekend beenwerk en een gepaste conditie beschikken. De dieren hadden daardoor hele andere kleren aan dan wat we nu in tentoonstellingsconditie gewend zijn. Tussen de fokkers van het eiland werden druk fokrammen geruild. Met C.J.Commandeur werden om en om rammen gewisseld. De Texelaar van mijn vader had een beste kop, strakke rug en belijning, maar mocht een spiertje meer hebben. Toch was dit voor mij schitterend startmateriaal omwille van het rastypische en de hardheid in de schapen.